Jedyny dramat człowieka to brak ...
Jedyny dramat człowieka to brak stosunku do wieczności, do tajemnicy bytu.
Człowiek staje się tym, czym jest, gdy przestaje być tym, czym nie jest. To nie brzmi logicznie, ale jest prawdziwe. Również jest prawdą, że skoro wszystko jest możliwe, to nic nie jest prawdziwe.
Życie to ciągłe odejścia i powroty.
Człowiek, który nie wie, co to jest życie, nie może wiedzieć, co to jest śmierć. Śmierć jest niewątpliwie wyzwoleniem dla wielu ludzi, za którą po tylu straszliwych cierpieniach powinni być wdzięczni.
Filozofia nie jest teorią, ale działaniem. Czyjś nie jest filozofem, jeśli tylko spekuluje na temat natury rzeczywistości, systemów, a nie filozofuje wobec natury rzeczywistości, systemów. Przede wszystkim, będzie filozofem ten, kto potrafi żyć w zgodzie z naturą rzeczywistości, systemów.
Nic co ludzkie nie jest wolne od trosk.
Zdecydowanie twierdzimy, że nic nas nie zdziwi, ale istnieje rzadki gatunek mądrości, który nadal może nas zasztokować.
Chłop rodzi się już filozofem, a szlachcic musi się uczyć.
Nie przyjmą cię do szkoły bo śmierdzisz
Rzeczywistość nie jest tym, co jest obiektywne, niezmienne. Jest to to, co przez nasze zmysły postrzegamy jako prawdziwe. To, jak interpretujemy otaczający nas świat, to, jak go doświadczamy. To jest nasza rzeczywistość.
Nie ma nic szlachetniejszego niż zrozumienie rzeczywistości i nic godniejszego pożądania niż prawda. Nad prawdą nie ma nic wyższego, bo wszystko, co jest, jest prawdą. Nad prawdą próżno szukać czegokolwiek, bo ona jest końcem wszelkiego dążenia.