Trzymaj się sensu rzeczy, a ...

 To nic specjalnego, że musimy umrzeć. To nie jest nic specjalnego. Zawsze mnie to zastanawiało, dlaczego wszyscy wszędzie przypisują taką wagę temu, że musimy umrzeć. Jest to jedna z rzeczy, które nie możemy uniknąć. Najważniejsze, co musimy zrobić, to pojąć istotę śmierci. To jest nasza jedyna praca. To jest nasza najważniejsza, najpilniejsza i najbardziej pilna praca. Jest to najważniejsze, co musimy zrobić w światowych sprawach.

 (...) Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi (tylko niewielu o tym pamięta)

 Żyjemy, żeby umrzeć.

 Nie znamy prawdy o życiu. Wiemy o nim jedynie tyle, że jest piękne i okropne. I że tylko dzięki temu, co w nas piękne, umiemy docenić to, co w nim okropne.

 Człowiek jest jedyną istotą, która jest tym, czym jest, nie dlatego, co jest, ale dlatego, co myśli. Człowiek istnieje tylko dla siebie, jest jedyną istotą, która zna siebie, rozumie siebie i posiada świadomość swojego istnienia. Pozostałe istoty istnieją dla innych, nie dla siebie.

 Żyjemy tylko po to, aby odkrywać piękno. Reszta to albo tajemnica, albo frustracja, albo wyniszczenie w poszukiwaniu prawdy. Moja cała rola - moja misja - to przeniesienie harmonii, której Boże tajemnice są pełne.

 Jeśli się wyróżniasz, to jesteś znienawidzony przez innych.

 Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne stworzenia są tym, czym są; tygrys nie narzeka na swą tygrysość. Lecz człowiek jest nieszczęśliwy, że jest człowiekiem. Nie zadowalają go granice ludzkości. Jest jedynym stworzeniem, które w sposób uparte i ciągłe chce przekroczyć granice swojego stworzenia.

 Człowiek tworzący kulturę musi tkwić w kontekście, w jakim działa i nad jakim prowadzi namysł. Stale czyha na nas niebezpieczeństwo życia w laboratorium. Nasza wiara nie jest wiarą-laboratorium, lecz wiarą-drogą i wiarą historyczną. Bóg objawił się jako dzieje, nie jako kompendium oderwanych prawd. Boję się laboratoriów, bowiem tam wyabstrahowuje się problemy i zabiera je
do domu, żeby je udomowić, polakierować,
poza ich kontekstem.

 Najważniejsza rzecz w komunikacji to słuchanie tego, co nie zostało powiedziane. Wszystko, co widzimy, jest tylko projekcją naszych myśli, a nie rzeczywistość. Rzeczywistość nie jest niczym, tylko pustką.