Życie to poszukiwanie stałości w zmienności, usiłowanie zrozumienia, potrzeba miłości, wartość pamięci, cierpienie z powodu przemijania, doświadczenie samotności i zdumienie nad tajemnicą bytu. Przy tym wszystkim trzeba mieć jakiś dystans, rozumieć groteskę bytu, umieć się śmiać.
Także złe książki są książkami i dlatego są święte.
Niezależnie od kwestii godności własnej diabeł się cieszy, jak się człowiek spieszy.
Większość ludzi jest tak szczęśliwa, jak zdecyduje się być. W rzeczywistości jest w nas dziwna skłonność do zamieniania naszego nikogo na kogoś.
Wszystko, co nas spotyka w życiu, ma swój sens. To, co możemy przyjąć z pokorą, staje się łaską. To, co niezrozumiałe, staje się zadaniem.
Istnieje tylko jeden rzeczywisty heroizm: zobaczyć świat takim, jakim jest i go kochać. Świat talentów, cierpień i szans.
Bóg stworzył czas, ale człowiek stworzył pośpiech. Wszyscy narzekamy, że nie starcza nam czasu, a nie zauważamy, że to my go nieustannie marnujemy. Niestety, czasu nie da się cofnąć, nie da się zamienić w pieniądze, ale można go zmarnować na bezsensowne czynności.
Człowiek jest tylko drobną frakcją tego co może nim być. Jest tylko w niewielkim stopniu zrealizowanym. Jest pękającym, nie znoszącym bólu namiotem, za dużym dla tego, co go zamieszkuje.
Należy od siebie wymagać ,
nawet gdyby inni od ciebie nie wymagali.
Wolność nie polega na prawie do robienia czego chcemy, ale na tym, że nie musimy robić tego, czego nie chcemy.
