Dwie rzeczy napełniają umysł coraz nowym i rosnącym podziwem i czcią, im częściej i trwalej zastanawia się nad nimi: gwiaździste niebo nade mną i moralny praw wewnątrz mnie.
-Wiesz co jest pewne?
-Co? Co jest pewne?
-Śmierć. Śmierć jest pewna. Bo bez niej, świat nie będzie instnieć
- Nie patrz, nie patrz!
- Spojrzałam.
- Ja też.
Komu tysiące lat nie mówią nic, niech w ciemności niewiedzy żyje z dnia na dzień.
Byt dla siebie [...] jest tym, czym nie jest, nie będąc tym, czym jest.
Wewnątrz, jak chcesz, ale na zewnątrz według zwyczajów.
Celem życia jest sam rozwój, osiągnięcie najpełniejszego możliwego wyrazu, to w najwyższym stopniu zdrowie jest dobrobyt, że każde ograniczenie jest zło. Nie jesteśmy tutaj, by zdobyć sławę, nie jesteśmy tutaj, aby zdobyć smak, jesteśmy tutaj, aby dojrzeć, rozwijać i w pełni realizować naszą zdolność do całości i jedności z sobą.
Cóż za zdumiewające jest to, że człowiek może pogodzić się z nędzą swojego życia; przeżywa ból, cierpi, umiera i mimo to każdego ranka rzuca wyniosłym spojrzeniem na niebo bez cienia strachy czy gniewu.
Niezależnie od kwestii godności własnej diabeł się cieszy, jak się człowiek spieszy.
Życie jest jak chleb,
którego się nie je
z czasem traci smak
i pleśnieje
