Życie jest tragedią dla tych, którzy czują, i komedią dla tych, którzy myślą. Trzeba kierować się zdecydowanie jednym z tych punktów widzenia, ponieważ jedno wyklucza drugie.
Uczucia, emocje — one nie są dobre, ani złe. Nie można im przypisać wartości. Uczucia są. Przez przypisanie uczuciu etykiety zła, zmuszasz się do ignorowania tego uczucia.
Człowiek to tylko trzcina, najdelikatniejsza w naturze, ale to trzcina myśląca. Nie trzeba wszechświata, aby go zgnieść; wystarczy mgła, kropla wody. Ale nawet gdyby wszechświat go zgnieść, człowiek byłby jednakomyślącą trzciną, jaśniejszą od niego.
A teraz... Och, Boże... Pojawił się ten opasły gnój i jedyne, na co miał ochotę, to wyciągnąć swojego smitha&wessona i odstrzelić mu ten pierdolony łeb.
Nie ma człowieka, który by mógł powiedzieć swojemu bliźniemu: Jestem ważniejszy od ciebie, jestem górą, ty jesteś dołem, bo człowiek zawsze ma obowiązki wobec innych, jest zawsze sługą, nawet kiedy jest panem.
Czym jest prawda? Prawda jest tym, co człowiek prawdziwy robi w click prawdzie. Bo prawda jest dana tylko tym, którzy są prawdziwi. Prawda jest daną przez Boga i chociaż jest to Boży dar, musimy iść do Niej własnymi nogami.
Człowiek z natury dąży do poznania. Dowodem na to jest nasze zamiłowanie do zmysłów; albowiem niezależnie od ich użyteczności czerpiemy z nich przyjemność dla siebie, i mówię tu zdecydowanie o widzeniu, słuchaniu i noszeniu. Przede wszystkim i najwięcej nas satysfakcjonuje to, że przez nie poznajemy i rozumiemy jakiś rodzaj prawdy.
Bo płacz jest czasami tak bezsensowny, że aż potrzebny.
Obraz świata to całkowita skończona suma faktów, nie rzeczy. Swiat rozbija się na fakty. Każdemu z nich odpowiada twierdzenie, mogące być prawdziwe lub fałszywe, a sumując wszystkie fakty, otrzymuję obraz świata.
Nie możemy obserwować naszego umysłu bezpośrednio, ale możemy to zrobić poprzez obraz naszego umysłu w działaniu. Taka jest filozofia myśli: obserwować, jak umysł kreuje świat, z jakim ma do czynienia.
