Rozważania o życiu

 Życie to najlepszy nauczyciel pokory.

 Znów zasnę, obudzę się, zasnę, obudzę się i jakoś zleci. Codziennie budzę się i wlepiam wzrok w puste ściany. Czerń i smutek przygwoździły mnie twardo do ziemi. Jedną nogą stoję tutaj, a druga jest gdzieś w krainie szczęścia.

 Man ist, was man isst. Zarówno w odniesieniu do ciała, jak i do ducha. Toteż pilnuj swego ciała, ale przede wszystkim swojego umysłu. Zasada ta, to fundament filozofii, tajemnica istnienia.

 Człowiek nigdy nie jest tym, co pokazuje – jest zawsze dużo więcej, niż się wydaje. Często mniej, niż chciałby pokazać. Zawsze coś innego, niż chciałby być. Człowiek jest zawsze ukrytą tajemnicą, również dla samego siebie.

 Najważniejszym i najtrudniejszym zadanym jest odnaleźć sens życia. Bez tego poczucia nie mamy podstaw, aby istnieć. Bez sensu, życie nie ma dla nas żadnej wartości.

 Początek jest główną częścią każdej rzeczy.

 My i nasze czyny jesteśmy dłużnikami śmierci.

 Aforyzm jest ostatnim ogniwem długiego łańcucha myśli.

 Obserwuj, słuchaj, rzadko osądzaj i nie chciej za dużo.

 Rzeczywistość nie zależy od naszego zdania o niej. Jak jest, tak jest, czy nam się to podoba, czy nie. My, ludzie, nie możemy jej zmienić, możemy jedynie jej zdania zmienić, ale to nic nie zmienia w rzeczywistości.