Człowiek to kosmiczna istota, na której zależy cały wszechświat. To niewzruszone jestestwo, esencja, której kryształową czystość zachowuje jedynie w sobie samym. W nim jest pierwiastek Bóstwa, którego nie można zniszczyć, on jest prawdziwym Bogiem, który w sobie samym wszystko dostrzega i wszystko kocha.
Nadprzyrodzone jest tylko to, co nie podlega obserwacji.
Rzeczywistość nie jest rzeczywistością bez umysłu, który ją postrzega. Kiedy umysł jest pusty, rzeczywistość staje się taka, jaka jest. Głęboki pokój tego stanu przekracza wszystko, co znamy i rozumiemy. Jest poza pojęciami prawdy i fałszu, dobra i złego, ja i nieto.
Odnaleźć stałość w odczuwanych
sprzecznościach – oto jest cel
walki z samym sobą.
Odważność, którą przejawiamy w aspekcie moralności, jest często wynikiem braku wyobraźni, a cnota jest powiązana z monotonnością, co wiąże się z ograniczeniem zasobów twórczych umysłu.
Crede, quod habes, et habeswierz, że masz, a będziesz miał.
Nie ma człowieka, który by mógł powiedzieć swojemu bliźniemu: Jestem ważniejszy od ciebie, jestem górą, ty jesteś dołem, bo człowiek zawsze ma obowiązki wobec innych, jest zawsze sługą, nawet kiedy jest panem.
Więcej much złapie się na miód niż na ocet.
Nasze życie jest takim, jakim uczyniły je nasze myśli.
Filozofowie ustanawiają wymyślone prawa i normy dla utopijnych społeczności. Ich myślenie podobne jest do gwiazd, które dają mało światła, ponieważ są zbyt oddalone od nas.
