Non omnis moriarnie wszystek umrę.
Powinniśmy szukać nie tyle sensu w życiu, ile doświadczać go tak intensywnie, by poczuć, że to życie samo w sobie ma sens. Ciężko jest zrozumieć prawdziwe znaczenie życia, kiedy jesteśmy zawłaszczeni przez codzienne obowiązki, rachunki do zapłacenia, telewizję do obejrzenia. Ale kiedy na chwilę zatrzymamy się i odetchniemy, możemy doświadczyć prawdziwej radości z każdego przeżytego momentu.
Człowiek, który nie zna niczego poza swoją specjalizacją, traci zdolność myślenia; staje się maszyną, która wykonywała zadanych jej czynności. Nie jest wtedy zdolny do mądrości, bo mądrość domaga się ogólnego zrozumienia świata, a to zrozumienie jest rzeczą, której specjalista nie ma pojęcia.
Życie jest rzeczą zbyt ważną, by móc mówić o nim poważnie. Bo jeżeli przyjrzymy się bliżej temu, co dzieje się na świecie, przyjdzie nam do głowy myśl równie smutna, co oczywista - coś, co przypomina nam o przemijalności wszystkiego, co nam znane.
Nie ma nic słodszego nad światło prawdy.
Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odrzuca bycie tym, czym jest. Reszta świata jest tym, czym jest. Ale człowiek to stworzenie, które odmówiło bycia tym, czym jest, i które zdecydowało, że będzie tym, czym jest, poprzez własny wybór.
Tak bardzo pragnę, żeby strach przed, dobrą decyzją mnie opuścił, niestety on nie chce odejść...
Największym cierpieniem człowieka jest cierpienie, które nie ma sensu. To nie cierpienie jako takie, lecz brak sensu jest tym, co niszczy człowieka.
Jeśli się wyróżniasz, to jesteś znienawidzony przez innych.
Skłonności do próżnowania trzeba przezwyciężyć pracą.
