Życie nie ma sensu wtedy, gdy zamykamy się w sobie samym, kiedy brakuje nam otwartości na to, co nieskończone - na innych ludzi i na byt. Prawdziwy sens życia jest w wyjściu poza siebie.
Niewyrażalne zostaje niewyrażalnie zawarte w tym, co wyrażone.
Jedynym sposobem, by uniknąć zepsucia pod wpływem pochwał,
jest pracować dalej.
Cnotę widać wyraźniej w czynach niż w ich braku.
Bo strach to nic innego jak zdradziecka odmowa pomocy ze strony rozumowania.
Kto ma przeciwko sobie głupców, zasługuje na zaufanie.
Życie jest serią naturalnych i spontanicznych zmian. Nie opieraj się im; to tylko stwarza ból. Pozwól rzeczywistości istnieć w jak najzdrowszy sposób.
Żyjemy tylko po to, aby poznawać i poznając się rozwijać: życie jest więc jedynym prawdziwym dobrodziejstwem, śmierć natomiast największym nieszczęściem: to ona jest najgorszą z kar, które przewiduje dla zbrodniarzy prawo śmiertelne.
Nie tylko natura, kosmos, człowiek, ale i wszystko, co składa się na tę całokształtność, w tym najmniejsze jej fragmenty, mają swoje pierwotne, niezmiennicze istnienie. Bez tego pierwotnego istnienia nic by nie mogło zaistnieć, nic by nie mogło działać, nic by nie mogło się objawić.
Gdy umysł nie jest już w stanie pojąć metafizycznego znaczenia symbolu, symbol bywa rozumiany na płaszczyznach coraz wulgarniejszych.
