Świat nie jest ani logiczny, ani nielogiczny, lecz sprzeczny. Potraktuj go poważnie i pęknie ci serce. Potraktuj go z dystansem, a zorientujesz się, że jest to tylko zabawa słów.
Nie istnieje nic, co mogłoby być doświadczone jako rzeczywistość obiektywna, z wyjątkiem naszego własnego procesu postrzegania. Każda rzeczywistość jest rzeczywistością subiektywną. Gdy zrozumiesz to, zrozumiesz, że we Wszechświecie nie ma obiektywnej rzeczywistości.
Tym, co czyni człowieka wrażliwym na filozofię, nie jest zdolność subtelnej myśli, ale raczej pewne uprzedzenie przeciwko niemyśleniu i lęki, które stąd wynikają.
Czy jest możliwe,
aby żyło moja ciało,
a dusza nie?
Wielość książek rozprasza ducha.
Świat jest tylko przedstawieniem, mianowicie przedstawieniem subiektywnym, które podlega ograniczeniom całości naszych sił poznawczych.
Jedyny dramat człowieka to brak stosunku do wieczności, do tajemnicy bytu.
Wszyscy myślą o tym, aby zmienić świat, ale nikt nie myśli o tym, aby zmienić siebie.
Co z tego, że stoisz na środku skrzyżowania, jeżeli nie masz chęci, by iść dokądkolwiek?
Wszechświat jest, obok sztuki, najpełniejszą treścią rozmową z samym sobą. Przywołuje w myśli obecność nieobecności, promieniuje w milczeniu, porusza w bezruchu.
