Sedno ludzkiej kultury polega na wyzwoleniu się od strachu poprzez zrozumienie. Lecz zrozumienie to co innego niż wyjaśnienie. Wyjaśnienie to wyjaśnienie. Zrozumienie to zrozumienie.
Granica między naszymi pragnieniami a lękami ma szerokość rzęsy.
Nauczając, uczymy się sami.
Oto paradoks: poznanie siebie to konieczność człowieka, ale poznanie samego siebie jest niemożliwe. Nie dlatego, że jesteśmy zbyt skomplikowani, ale dlatego, że jesteśmy zbyt prostymi istotami.
Nie ma na świecie nic bardziej godnego podziwu niż prawda; jest ona tak mocna, że sama wybrnie nawet z dołu głębokiego zapomnienia.
-Wiesz co jest pewne?
-Co? Co jest pewne?
-Śmierć. Śmierć jest pewna. Bo bez niej, świat nie będzie instnieć
Wiem, że nic nie wiem.
Nie znamy prawdy o życiu. Wiemy o nim jedynie tyle, że jest piękne i okropne. I że tylko dzięki temu, co w nas piękne, umiemy docenić to, co w nim okropne.
Miłość – to tęsknota za wiecznym zjednoczeniem z drugą osobą.
Czyżby wprost zrozumiałość była tym, co najbardziej nas przerasta, to, co sprawia, że właśnie to, co najbardziej oczywiste, jest tożsame z tym, co najtrudniejsze?
