Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Największą zasługą filozofii jest to, że pokazuje nam, iż to, co wydaje nam się oczywiste, wcale nim nie jest.
Myśl o przemijaniu wszelkich ziemskich spraw jest źródłem nieskończonych cierpień i nieskończonych pocieszeń.
Życie ma sens tylko wtedy, kiedy przyczynia się do życia innych. Musimy przekroczyć nasze własne egoizmy, żebymy mogli służyć innym. To jest prawdziwy sens naszego istnienia.
Istnieją nie tylko byty materialne, ale i byty niematerialne - tzn. byty, które są trwale poza zasięgiem naszych zmysłów: prawda, dobro, piękno, idea, cel, sens, istota, wartość, dusza, Bóg.
Celem życia jest sam rozwój, osiągnięcie najpełniejszego możliwego wyrazu, to w najwyższym stopniu zdrowie jest dobrobyt, że każde ograniczenie jest zło. Nie jesteśmy tutaj, by zdobyć sławę, nie jesteśmy tutaj, aby zdobyć smak, jesteśmy tutaj, aby dojrzeć, rozwijać i w pełni realizować naszą zdolność do całości i jedności z sobą.
Duch i uczucie formują się w czasie rozmowy.
Chcecie wyzwolić się od prawdy? Zduście ją słowami.
Pseudo-romantycy XXI w.:
1. Nie umieją walczyć o siebie samego i obwiniają wszystkich dookoła za swoje niepowodzenia.
2. Zawsze uważają, że lepsze jeszcze przyjdzie i że im się to należy za nic.
3. Nie doceniają tego co mają i zawsze jest im mało.
4. W związku z powyższym - "strasznie cierpią" i nie rozumieją kiedy ktoś im nie współczuje.
Nie uczyniłem z życia nauki, nie wiedziałem, jak wytrzymać nierówności dnia, jak, nie skarżąc się, dostrzegać głębię nocy. Z każdą godziną przepadałem coraz głębiej. Kryjąc się, zanikałem.
Każdy jest kowalem własnego losu.
