Filozofem może być również ten, dla którego ludzie są równie ważni jak myśli.
Kto się zbliża, tego nie odpychajcie, a kto odchodzi, tego nie zatrzymujcie.Kto wraca, tego przyjmujcie tak, jakby się nigdy nie oddalał.
Nie zawsze się traci, kiedy się zostaje pozbawionym czegoś.
Aforyzm jest ostatnim ogniwem długiego łańcucha myśli.
Czym jest człowiek w naturze? Niczym w stosunku do nieskończoności, wszystkim w stosunku do niczego, pewną środkową wartością między niczym a wszystkim. Niewystarczalnie zrozumiane, to jest coś, bo nie można powiedzieć, że nie jest niczym. Porządnie zrozumiane, to jest nicość, bo wszystko jest tylko marzeniem i mgłą.
Tym, co czyni człowieka wrażliwym na filozofię, nie jest zdolność subtelnej myśli, ale raczej pewne uprzedzenie przeciwko niemyśleniu i lęki, które stąd wynikają.
Nie ma człowieka, który by mógł powiedzieć swojemu bliźniemu: Jestem ważniejszy od ciebie, jestem górą, ty jesteś dołem, bo człowiek zawsze ma obowiązki wobec innych, jest zawsze sługą, nawet kiedy jest panem.
Istnienie to zwykłe przetrwanie, ale przetrwanie zgłębione i przemienione przez rezygnację. I właśnie ta rezygnacja pozwala nam odkryć wartość, zapomnieć o samych sobie, osiągnąć prostotę, dostrzec istotę rzeczy, rozejrzeć się po świecie, zrozumieć, jak zrozumieć.
Człowiek nie jest ani aniołem, ani bydlęciem, nieszczęście w tym, iż kto chce być aniołem, bywa bydlęciem.
Istota wieczna jest zawsze skoro jest raz.
