Do głębokiej myśli trzeba się wspiąć.
Największym cierpieniem człowieka jest cierpienie, które nie ma sensu. To nie cierpienie jako takie, lecz brak sensu jest tym, co niszczy człowieka.
Jedynie ten, kto myśli, zrozumie język. Język nie jest narzędziem umysłu, ale umysł jest narzędziem języka. Bycie jest zawsze bytem czegoś. To jest być konkretnym, a to oznacza bycie we czasie.
Kogo bóg chce zgubić, temu wpierw rozum odbiera.
Błąd leży w pośpiechu.
Jedyny dramat człowieka to brak stosunku do wieczności, do tajemnicy bytu.
Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne rzeczy są tym, czym są. Człowiek jest na to za mały; musi być również kimś innym, gdzieś indziej.
Czas jest najważniejszym surowcem, nie możemy go wyprodukować, kupić, nie możemy go powiększyć. Możemy jedynie zmienić sposób, w jaki go zużywamy.
Jakie jest przeznaczenie człowieka? Być nim.
Czym jest człowiek w naturze? Nic wobec nieskończoności, wszystko wobec nicości, środek między niczym a wszystkim.
