- Nie patrz, nie patrz!
- Spojrzałam.
- Ja też.
Czas jest tym, co jest najbardziej cenne, ponieważ jest nieodwracalny. Wszystko, co mija, staje się nieodwracalne, a to, co jest nieodwracalne, jest cenne.
Świat wcale nie musi istnieć: mógłby być całkowicie inny albo mógłby wcale nie być. Żeby coś istniało, musi być sens istnienia czegokolwiek.
Sedno ludzkiej kultury polega na wyzwoleniu się od strachu poprzez zrozumienie. Lecz zrozumienie to co innego niż wyjaśnienie. Wyjaśnienie to wyjaśnienie. Zrozumienie to zrozumienie.
Życie to najlepszy nauczyciel pokory.
Miłość jest złudzeniem. Dlatego właśnie osoba zakochana
woli pory i miejsca sprzyjające iluzji, dogodne złudzeniom jak zmierzchy zacierające kontury przedmiotów, spotkania przy zamglonym księżycu i świetlisto – mroczne leśne ścieżki.
Człowiek jest tym, kim jest. Człowiek jest tym, czym być chce. Gdy zaś mówi się, że człowiek jest tym, czym był, to popełnia się błąd, bo nic nie jest tak ujmujące jak fakt, że człowiek jest tym, czym nie jest.
Każdy jest kowalem własnego losu.
Cały ruch na drogach jest dlatego tak marny, bo ludzie wczorajsi siadają do aut jutra i jeżdżą po drogach przedwczorajszych.
Nic do końca nie zniknie, to jest zasada uniwersalna; 'smierć' to słowo bez sensu, tylko subiektywizm człowieka stwarza pojęcie 'nikczemności’.
