Życie jest tragedią dla tych, którzy czują, a komedią dla tych, którzy myślą. Jest to walka między tym, co czujemy, a tym, co wiemy. Człowiek nie jest stworzony do rozumienia życia, ale do życia.
Z możliwego zła nie ma gorszego nad opinię prostaka.
Kto nie mu odwagi nazwać rzeczy po imieniu, tego mogą kiedyś słusznie ukamienować.
Człowiek staje się tym, czym jest, gdy przestaje być tym, czym nie jest. To nie brzmi logicznie, ale jest prawdziwe. Również jest prawdą, że skoro wszystko jest możliwe, to nic nie jest prawdziwe.
Skąd przybywamy?Kim jesteśmy?Dokąd idziemy?
Każdy miewa w życiu momenty, kiedy musi się zastanowić, czy wybrać Pepsi, czy Coca-Colę.
Życie jest sztuką wyboru.
Wybierasz, czy żyć z wyrzutami sumienia z powodu wyrządzonego zła?
Czy z satysfakcją z powodu dobrych uczynków uczynionych innym?
Twoje życie, Twój wybór...
Żyjemy, jak śni nam się żyć; śnimy, jak nas nauczyli snu; i tej okolicy, w której śni nam się żyć, zwaną rzeczywistością, nie ma dla nas innego znaczenia, jak sens, jaki ma dla nas śniadanie.
Kto zna swoją głupotę, nie jest wielkim głupcem.
Najbardziej podstawowym sposobem poznania jest zmysł, który prowadzi do pamięci, a następnie, poprzez złożony proces logiczny, do doświadczenia, z którego wynika nauka. Nic bez czegoś jest nieosiągalne.
