Jedyny dramat człowieka to brak stosunku do wieczności, do tajemnicy bytu.
Człowiek nie tylko ma wiele pytań, lecz także sam jest pytaniem.
Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn.
Świat, który widzimy z naszej perspektywy, może nie być prawdziwym obrazem rzeczywistości. To, co uważamy za prawdę, może być tylko iluzją naszego umysłu.
Niezależnie od kwestii godności własnej diabeł się cieszy, jak się człowiek spieszy.
Rzeczywistość nie jest rzeczywistością bez umysłu, który ją postrzega. Kiedy umysł jest pusty, rzeczywistość staje się taka, jaka jest. Głęboki pokój tego stanu przekracza wszystko, co znamy i rozumiemy. Jest poza pojęciami prawdy i fałszu, dobra i złego, ja i nieto.
Gdy dwaj robią to samo, to nie jest to samo.
Istnienie człowieka jest niewytłumaczalne,
jest twórczym dziełem jego własnej twórczości.
Rozważ, jak trudno jest zmienić siebie, a zrozumiesz, jak znikome masz szanse zmienić innych.
Zrozumienie istoty wszystkiego zaczyna się od zrozumienia siebie. To nie oznacza zrozumienie fizycznej osoby, ale zrozumienie naszej istoty emocjonalnej, umysłowej i duchowej.
