Swiat, którego nie znamy, jest znacznie większy niż ten, który znamy. Nie możemy poznać wszystkiego, możemy tylko starać się rozumieć i akceptować eleganckie zagadki natury i naszych własnych doświadczeń.
Istnienie jest zawsze o tyle samotne, że nie można przeniknąć do istnienia innego bytu, poznać go od wewnątrz, z jego własnego punktu widzenia. Jedyną możliwość stanowi empatia, ale i ona nie jest doskonała, ani nie dowodzi obiektywnej prawdy o innym bycie.
Czy powinniśmy zadawać takie pytania, na które nie znamy odpowiedzi? Czy może powinniśmy skupić się na pozyskiwaniu wiedzy, która pozwoli nam lepiej zrozumieć nasze miejsce we wszechświecie i zmierzyć się z naszymi własnymi ograniczeniami?
Nic do końca nie zniknie, to jest zasada uniwersalna; 'smierć' to słowo bez sensu, tylko subiektywizm człowieka stwarza pojęcie 'nikczemności’.
"Dziś jest łatwiej dostać darmowe wifi, niż szczery uśmiech. A ludzie się zachowują, jakby z tym światem było wszystko w porządku."
"Mam ochotę się wtulić, tak z całej siły, w kogoś, komu mogę zaufać (…) Chciałabym pozostać w tej pozycji wiele, wiele godzin, aż spłynie ze mnie cały gniew, bunt, cały ten cholerny, wielotonowy smutek".
Filozofia jest w stanie namalować obraz prawdy, ale każda próba zamknięcia tej prawdy w schemacie jest niemożliwa; jest jak pragnienie użycia dwuwymiarowego obrazu, by uchwycić w pełni trzeci wymiar. Tendencja ta prowadzi do utraty głębi i różnorodności rzeczywistości.
Śmierć wcale nas nie dotyczy: gdy istniejemy, śmierci nie ma, gdy przychodzi, nas juz nie ma.
Człowiek, który ma dlaczego możemy żyć może znieść prawie każde jak
Czy jestem zdecydowany, omiń wszelką prawdę, z wyjątkiem jednej: że nie ma sensu być człowiekiem, który nigdy nie szuka, że nie ma sensu być człowiekiem, który nigdy nie próbuje. Czy jestem zdecydowany, by całe moje życie sprowadzało się tylko do tego: że jestem człowiekiem, który szuka?
