Nie istnieje nic, co mogłoby być doświadczone jako rzeczywistość obiektywna, z wyjątkiem naszego własnego procesu postrzegania. Każda rzeczywistość jest rzeczywistością subiektywną. Gdy zrozumiesz to, zrozumiesz, że we Wszechświecie nie ma obiektywnej rzeczywistości.
Wielu wie dużo, nikt wszystkiego.
Wszyscy zmierzamy do tego samego kresu.
Aby poznać siebie, trzeba się wystawiać na próbę. Tylko tak może się przekonać każdy, na co go stać.
Zawsze myliłem, a prawie zawsze miałem złudzenia. Nigdy – nie mam nadziei. Życie to choroba śmiertelna, która przenosi się przez stosunek płciowy. Zrozumiałem to doskonale, kiedy byłem jeszcze mały. Niedługo potem zrozumiałem też coś, co nażycie mnie przerażało: człowiek jest sam.
Czym jest rzeczywistość? Jeśli odnosisz wrażenie, że rozumiesz ją w pełni, to znaczy, że źle ci ją wyjaśniono.
Ludzie mają irracjonalną potrzebę sprawowania kontroli.
Nie dosiedli konia, żeby czerpać przyjemność z jazdy.
Nie oswoili psa, żeby stał się ich przyjacielem.
Nie stworzyli samolotu, żeby móc przelecieć nad oceanem.
To wszystko zaczęło się od jednego - kontroli.
Kiedy tracisz kontrolę, wszystko zaczyna się sypać.
Jakże daleko jest od poznania Boga do kochania Go
Nie jest rzeczywistością to, co widzimy, ale to, o czym marzymy. Rzeczywistość zawsze odbiega od naszych wyobrażeń i pragnień, ale to właśnie one nadają jej sens i kierunek.
Sztuka życia polega na tym, aby żyć w zgodzie z naturą, a przede wszystkim z własną naturą. Nie można na siłę przekształcać własnej jaźni, ale można, a nawet trzeba, usprawniać ją, oczyścić, doskonalić. Sztuka życia polega również na umiejętności wyboru celów: żadne bogactwa, honor, władza nie mogą zastąpić wartości, jaką jest rozwinięcie własnych wewnętrznych możliwości.
