Ludzie, darzący nas zupełnym zaufaniem, sądzą,
iż mają przez to prawo do naszego zaufania. Jest to wniosek błędny: przez dary nie zdobywa się praw.
Człowiek jest marzycielem rzeczywistości, ale jest też dzieckiem tej rzeczywistości, które nie może z niej uciec. Marzenia są jak drzwi, które wydają się zapraszać do innego świata, świata, który jednak nie istnieje, ponieważ jest jedynie odzwierciedleniem naszych lęków, nadziei i pragnień.
Trudno jest iść przez życiewieloma drogami jednocześnie.
Człowiek jest jedyną istotą, której natura nie jest daną, lecz stanowi zadanie. Człowiek jest jedynym stworzeniem, które nie jest tym, czym jest, zaraz po narodzinach. Człowiek jest jedyną istotą, która musi stawać się tym, czym jest.
Wszystko się zmienia, z wyjątkiem samego prawa zmiany.
Śmiech jest afektem, którego źródłemjest nagła przemiana napiętego oczekiwania w nicość.
Zdolność doznawania przyjemności jest dowodem siły.
Czy to, co widzimy, jest rzeczywistością, czy widzimy tylko to, co chcemy widzieć? Czy istnieje obiektywna rzeczywistość, czy też istnieje tylko nasza subiektywna interpretacja rzeczywistości?
Każdy jest wszystkim sobie samemu.
Ludzie są z natury egoiści, zorientowani na własne dobro. Jednak miłość społeczna jest podstawą cywilizacji i niewłaściwe jest, by zaniedbywać dobro swojego sąsiada. Choć trudno jest zbalansować te skłonności, to jest to podstawa moralności.
