Stuknie furtka, załomoce serce (...)

 Przecież nie możemy dojść do końca, nie zacząwszy.

 Inteligencja jest jak nogi: masz za dużo, to się potkniesz.

 Bo jego niebo znajdowało się tam gdzie ona.

 Nie jest przyjemnie zrobić z siebie głupca z powodu swoich uczuć.

 Ten dąży najszybciej, kto idzie samotnie.

 Chciałabym wiedzieć, co zrobić, by móc przebywać z ludźmi, których kocham, nie obawiając się, że wymażę im siebie z pamięci.

 Pisanie jest całowaniem głową.

 Grzech twój jest rzemiosłem, a nie przypadkiem.

 Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, i noc ma spokojną i dzień nietęskliwy.

 Każdy, kto zachowuje się tak apodyktycznie w drobnych sprawach, musi być słaby.