Mam tak wiele, a uczucie do niej pochłania wszystko; mam tak wiele,
a bez niej wszystko staje się niczym.

 Nic tak naprawdę nie przychodzi za późno.

 Nie wystarcza, że zdania są dobre, dobre powinno być też to, co się z nimi robi.

 Nie wolno budować życia na kłamstwie tylko dlatego, że chce się wierzyć w to, a nie w co innego.

 Za przyszłość płaci się teraźniejszością.

 Gdyby wiara miała charakter racjonalny, nie byłaby-z definicji-wiarą

 Pytasz, dlaczego płaczę? Nie pytaj. Popatrz w moje oczy. A jeśli zobaczysz tam siebie, po prostu odejdź.

 Jestem, jaka jestem, ale miałam dość rozsądku, żeby nie być tobą.

 Pisanie nie jest życie, myślę jednak, że czasami może stać się powrotem do życia.

 Nie można rozłączyć tego, co jest jednością.