(...) literatura to coś najlepszego, co wymyślono dla obrony przed ...

 Takie jest życie. Ludzie są mili tylko wtedy, kiedy węszą jakąś korzyść.

 Nie lubię początków i końców.
Wolałabym wiecznie dryfować gdzieś pośrodku. Najgorsze w tym konkretnym końcu i początku jest to, że po raz pierwszy w życiu nie mam pojęcia dokąd zmierzam.

 Człowiek nie zna swojego szczęścia. Nigdy nie jest się tak nieszczęśliwym, jak się mniema.

 Nie możesz tak po prostu uczynić
mnie innym, a potem odejść.

 Życie jest długie, ale śmierć jeszcze dłuższa.

 - Wytrzymasz - powiedział. - Nawet wyobrażenia nie masz, ile można wytrzymać.

 Mogłaś poprosić o wszystko

na świecie, a wybrałaś mnie.

 Wszyscy jesteśmy tylko workami kości.

 Przebaczył mi, pewnie dlatego, że ludzie nieszczęśliwi często nie potrafią poradzić sobie ze swoim cierpieniem w samotności.

 Kiedy coś przychodzi zbyt szybko, nie potrafimy tego w pełni docenić.