Ważne jest, aby się nie poddawać.

 Los czasem rozdziela bliskich sobie ludzi, żeby uświadomić im, ile dla siebie znaczą.

 Szata nie zdobi człowieka, ale swoje robi.

 Czasami cel podróży nie jest najważniejszy, liczy się sama droga, to czego się na niej dowiadujesz, co robisz.

 Ważniejszy niż same rzeczy jest entuzjazm, który w nie wkładamy.

 Chwile przychodziły i mijały. To miłość splatała je we wspólne życie.

 Czas jest ułamkiem, którego przegapimy, jeśli nie zdołamy go trzymać, nie przetrzymamy go, jeśli nie zdołamy go zrozumieć, nie zrozumiemy go, jeśli nie doświadczymy go w swoim rytmie.

 Ja tam wyszłabym za siebie bez wahania.

 Wczesny ranek. Wyruszyć o świcie.
Podróżować dookoła, wyprzedzając
słońce, ukraść mu cały dzień. Robić tak
bez końca i nie starzeć się ani o dzień.

 Masz makabryczną wyobraźnie, przeciwnie mam tylko makabryczne doświadcznia.

 Jeśli tylko można kogoś uratować, wszystko inne nie ma znaczenia.