Nie ma czegoś takiego jak przypadek. Cóż to bowiem jest ...

 On wygląda tak doskonale, tak pięknie. Taka piękna katastrofa.

 Łatwiej jest zburzyć niż zbudować.

 Mam oczy i uszy, a w razie potrzeby także ostrza ukryte w cichych dłoniach.

 Kiedy była smutna książki
podnosiły ją na duchu i rozpraszały nudę.

 Nie jest przyjemnie zrobić z siebie głupca z powodu swoich uczuć.

 Czasem, gdy dobrze się kogoś zna, jedno spojrzenie, uniesienie brwi czy zaciśnięcie warg mówi więcej niż całe godziny gadania.

 Jeśli stoisz w labiryncie, gdzie nic nie widać, potrzebna ci dłoń której możesz zaufać.

 Nikt nie powinien zostawać
sam na starość, ale to nieuniknione.

 Życie zaczyna się dopiero
jesienią, kiedy robi się chłodniej.

 Każde zmartwienie w końcu się zużywa.