Prawdziwe było jedynie cierpienie. Reszta twoich uczuć to okrutna złuda.

 - A co z tobą? - zapytałem.
- Doskonałości nie da się poprawić, chłopie.

 Jakimi szczęściarzami są Ci, którzy mogą się przytulać do swoich ukochanych, kiedy tylko przyjdzie im na to ochota.

 Człowiek niezadowolony ze swego losu jest kandydatem na alkoholiku lub samobójcę.

 Niektóre zachody słońca są tak
różowe, że trudno o większe bezguście.

 Nieszczęście jest zbyt pochłonięte sobą, żeby się do towarzystwa garnąć.

 Bitwy wygrywają współpracujące zespoły, a nie walczące na własną rękę bohaterskie jednostki.

 Jeśli myślisz o jakiejś osobie, to ona zawsze będzie w twoim sercu,
w tajemnicy przytulając cię, żebyś był szczęśliwy. Tak właśnie jest z miłością. Ta druga osoba nie musi być koło ciebie, żebyś ją czuł.

 Wcześniej czy później wszyscy musimy stanąć przed wyborem. Poświęcić jedno, aby zyskać coś innego. W takich chwilach najważniejsze jest nie żałować tego, co tracimy. Bo jakkolwiek wielki będzie ból straty, jest to uzasadniona cena, jaką trzeba zapłacić za dokonany wybór...

 To tak jak wtedy, gdy patrzysz na siebie w
lustrze i wypowiadasz na głos swoje imię. I w końcu
zaczyna ci się wydawać, że nic nie trzyma się kupy.

 Kiedy się wiele w życiu wycierpiało, każde dodatkowe cierpienie jest jednocześnie
czymś nie do zniesienia, i błahostką.