Chodzi o to, by uchwycić nieprzemijające w tym, co przemija.

 Zakochany człowiek staje się samolubny i zaślepiony.

 Mnie rozpacz brała nie za kobietą, lecz za miłością moją.

 Chcę, żeby życie dało mi wszystko: w przeciwnym razie odchodzę.

 Aby coś znaleźć, trzeba poszukać. Istotnie,
zazwyczaj kiedy się szuka, w końcu się coś znajduje.

 Nic tak nie ożywia wiary ja dobry antagonista. Im bardziej niedorzeczny, tym lepiej.

 Przeszłość kryje klucz do przyszłości nauki.

 To nic, że w środku wszystko poszarpane i skręca się, i wyje, ale na zewnątrz żadnych łez, żadnych emocji, zabawa, zabawa...

 Nie przestaje się kochać człowieka tylko dlatego, że coś w życiu spieprzył.

 Podobno Bóg czuwa nad dziećmi i pijanymi.

 Wyjście jest zawsze, tyle że nie każde jest dobre.