
- Ludzie przyzwyczajają się do piękna. - Ja się do ...
- Ludzie przyzwyczajają się
do piękna. - Ja się do ciebie jeszcze nie przyzwyczaiłem.
...dom to jest coś, co się tworzy, a nie miejsce, w którym się mieszka.
Życie jest długie, ale śmierć jeszcze dłuższa.
Pewne rzeczy nigdy nie
umierają; one cichną na
jakiś czas, ale nigdy nie umierają.
Miłość pozostawia ślad, który niełatwo wymazać.
Trzeba całego życia, żeby nauczyć się umierać.
Bóg dzieli nierówno. Jednym daje wszystko, drugim figę z makiem...
Jeżeli śmierć bliskich czegoś nas uczy, to przede wszystkim tego, że na świecie nie liczy się nic poza miłością.
Błądzę w ciemnościach wspomnień i w rezultacie mylę się w rzeczach bardzo zasadniczych.
Gdyby ludzie wiedzieli, kiedy
umrą, prawdopodobnie wcale by nie żyli.
Trzeba żywić nadzieję, jak długo
się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.