- Jak było w szkole,
Ellie Bean? - Nie umarłam.
(...) nigdy nie chcemy nikogo krzywdzić, tylko czasem tak wychodzi.
Warto się przypatrywać światu, nie zerkać nań jedynie.
Kłamstwo nie miałoby sensu, gdyby prawda nie została uznana za niebezpieczną.
Najczęściej nasi najlepsi przyjaciele są sprawcami naszego upadku.
I to poczucie prostej drogi, którego nie
traci się, nawet kiedy ścieżka staje się kręta.
Co pan zrobi? - To samo co wszyscy starzy ludzie: usiądę i będę deliberował nad tym,
co by było, gdybym zrobił wszystko inaczej.
Sercu nie potrzeba żadnych podpisów.
Udawaj, że masz władzę, a ludzie ci ją dadzą.
A jednak potrzeba mi twoich słów i trzeba twojej pamięci. Pamiętaj o mnie, dobrze? Może będę się mniej bała, może będę usypiała spokojniej...
