Żałoba to dom, który znika ilekroć ktoś zapuka do drzwi, ...

 (...) jesteś tyle wart, ile potencjał, który masz w sobie.

 Ruszyłem w stronę domu z poczuciem, że cały świat jest pułapką, z której nie ma ucieczki.

 Szczęście trzeba czasem chwytać i trzymać z całej siły.

 Głupstwami ten świat stoi, a bez nich, być może, w ogóle nic by się nie działo.

 Sam dla siebie jestem wiecznym utrapieniem, ale jakoś muszę ze sobą wytrzymać.

 Bóg daje nam miłość: coś do kochania wypożycza nam.

 Czasem od rozpaczy do pogodzenia się
z losem trzeba pokonać bardzo długą drogę.

 Rób to, czego naprawdę
pragniesz, i nie pozwól, żeby
czas przeciekał ci między palcami.

 Czuję się prześladowany przez ludzi.

 Chyba wszyscy przed czymś uciekamy.
Tylko że wciąż próbuję zrozumieć, co to jest.