W ciszy słychać więcej, w samotności więcej widać.

 Normalność jest czasami nudna.

 To,że wyrastamy z różnych drzew,nie oznacza,że nie jesteśmy stworzeni równi.

 Nigdy nie uda mi się odwdzięczyć ci za tyle szczęścia, niegrzeczna dziewczynko.

 Piękno to tylko słaby podmuch wobec wichrów rzeczywistości.

 Oświecać trzeba nawet tych,
którzy wolą siedzieć w ciemnościach.

 Dziwny ból łapie mnie za gardło, chociaż dobrze wiem, że taka jest kolej rzeczy: wszystko się kończy, ludzie idą dalej, bez oglądania się za siebie. Tak właśnie powinno być.

 Nikt nie chce cierpieć. A przecież jest to udziałem każdego. A przecież niektórzy cierpią bardziej. Niekoniecznie z wyboru. Rzecz nie w tym, że
znosi się cierpienie. Rzecz w tym jak się je znosi.

 Zadziwiające – czuć, że jest się maleńką, żyjącą istotą, wciśniętą miedzy dwa urwiska ciemności. Jak ludzie mogą wytrzymać życie? Najwyraźniej trzeba się do tego urodzić

 Muzyka, będąc ze swej natury
nieśmiertelna, potrafi czasem przedłużyć
życie tych, którzy są z nią blisko związani.

 Miłość to jedyna rzecz, która nie tylko nie jest iluzją, ale potrafi też tworzyć iluzje, podtrzymywać je, a nawet się nimi zasilać.