-"Wiem, że nic nie wiem" - westchnął Felix. - Pamiętacie, ...

 Ja jednak zawsze wyobrażałam sobie, że w innym życiu ktoś stanął przy moim grobie.

 Samce wywodzą się z zimna. Jak śmierć.

 Żeby w pełni zaznać życia, człowiek powinien umierać każdego dnia.

 Myślę, że byłbym najgorszym z możliwych psychiatrów, gdyż rozumiałbym każdego z moich pacjentów i przyznawałbym mu rację.

 Żyjemy pośród kłamstw. Dlatego
trudno nam dojrzeć prawdę.

 Ludzie sami są jak tunele: jak kręte, ciemne przestrzenie i głębokie jaskinie. Nie da się poznać wszystkich zakamarków ich duszy.
Nie można ich sobie nawet wyobrazić.

 Na dnie morza widziałem
leżące słowa, tysiące słów,
wraki zdań, pytania i odpowiedzi,
które nigdy nie dotarły do celu.

 W oczach tkwi siła duszy.

 Zdobywanie wiedzy jest nieustającą przygodą na granicy niepewności.

 Plotki, nawet prawdziwe, są jak płomienie: odetnij dopływ tlenu, a zamigocą i zgasną.