[…] nigdy nie można być zbyt szczupłym ani zbyt bogatym.

 Jak mam o tobie zapomnieć?
Jesteś częścią mnie. Żeby cię
zapomnieć, musiałabym zapomnieć o sobie.

 Losowi jest wszystko jedno, więc łatwiej jest zwalić winę na niego, niż brać ją na siebie.

 Jedyne czego można się nauczyć z historii, jest to, że niczego nas ona nie nauczy - ale za to na tysiącach stron.

 Był człowiekiem niewątpliwie wykształconym, ale inteligencję
miał jak ogródek japoński - niby
mostek, dróżki, wszystko piękne,
ale bardzo ograniczone i do niczego.

 Nie można dotykać szczęścia
koniuszkami palców. Albo dajesz, albo bierzesz.

 Kocham cię, to nic i wszystko zarazem.

 Samotny wśród ludzi.

 Z jakiegoś nieznanego powodu los obdarza nas tym, czego wcale od życia nie pragniemy.

 Jestem przeciw wszystkiemu i dlatego tak mi trudno.

 (...) żaden kot, który ryczy, nie potrafi mruczeć.