[…] nigdy nie można być zbyt szczupłym ani zbyt bogatym.

 Bo skoro człowiek ma na tym świecie ledwie chwilę,to marudzenie wydaje się stratą czasu.

 Śmierć jest tajemnicą, a pogrzeb - sekretem.

 Jest taki dzień, bardzo cichy, szczególny, gdzie dochodzi się do pewnych granic. A potem trzeba już bez przerwy zachowywać równowagę, nie można się zapomnieć.

 Ale to jest nieprawda i groteska, jak cały obóz, jak cały świat.

 Nie ma nic równie smutnego, jak niechciane książki. Przypominają złamane serca.

 Miłość. Jest tak bliska nienawiści, że niemal nie do odróżnienia.

 Praca starca funta kłaków warta, lecz głupi ten, co nią pogardza.

 Lepiej być w kajdanach z ukochanymi
ludźmi, niż cieszyć się wolnością w samotności.

 Nie przestaje się kochać człowieka tylko dlatego, że coś w życiu spieprzył.

 Szczęście się czuje, nie rozumie.