Tak to rozwaga czyni nas tchórzami.

 Szczęście zwalnia ludzi z obowiązków.

 Wszyscy myślą o zmienianiu świata, ale nikt nie myśli o zmienianiu siebie.

 Umieranie nie może być aż tak złe. Wielu się to udało i nigdy nie wrócili, żeby się poskarżyć.

 Chęć uniknięcia bólu nie robi z
ciebie tchórza. Jesteś po prostu człowiekiem.

 Balansujemy na delikatnej huśtawce,
którą stanowi nasz dziwny układ – na
samych końcach, wahając się, a ona chwieje
się niebezpiecznie. Oboje musimy przejść
bliżej środka. Mam jedynie nadzieję, że żadne
z nas podczas tej próby nie spadnie.

 Nie ten powinien być smutny, któremu nie ziściły się sny, ale ten, który nigdy nie marzył.

 Tworząc książkę, autor pisze
list do siebie samego po to,
by opowiedzieć sobie rzeczy, o
których inaczej by się nie przekonał.

 Dopóki starczy światła, nie zapomnę, a kiedy nastanie ciemność, też będę pamiętać.

 Śmierć ma oczy błękitne i zimne,
a wysokość obelisku nie ma znaczenia, nie
mają też znaczenia napisy, jakie się na nim wykuje.

 Między nami pogorszyło się z dnia na dzień. Nie byliśmy przygotowani na porażkę i głupie okrucieństwo wobec siebie. W tak młodym wieku człowiek zmienia kochanka w śmiertelnego wroga w ciągu paru oddechów.