Valar morghulis - wszyscy muszą umrzeć.

 Zatrzymuję się, chociaż wiem, że nie
powinnam. To przez to, że kiedy wymawia
moje imię, ono brzmi w jego ustach jak muzyka.

 Tak zasypiamy - jego wargi na mojej szyi, moje serce w jego dłoni.

 Jestem tam na dole i czekam; jestem tu na górze i obserwuję.

 Dano ci życie, które jest tylko opowieścią. Ale to już twoja sprawa, jak ty ją opowiesz i czy umrzesz pełen dni.

 Człowiek, który pragnie opuścić
miejsce, w którym żyje, nie jest szczęśliwy.

 Śmierć jest matką piękna.

 Nocni Łowcy nie żegnają się przed
bitwą. Ani nie życzą sobie powodzenia.
Trzeba się zachowywać tak, jakby ich powrót
był pewny, a nie zależał od szczęścia.

 Czasem nie potrzeba zegara, by usłyszeć tykanie czasu.

 Myślisz sobie: Nigdy. Myślisz:
Nie ja. Lecz jesteśmy zdolni do tego, czego się najmniej spodziewamy.

 Nie ma takiego miejsca, które sen mógłby nazwać własnym.