Valar morghulis - wszyscy muszą umrzeć.

 Jesteśmy tu wszyscy jakby spłowiali. Szare włosy, szare serca, szare sny.

 Jesteśmy tym, kogo
udajemy, i dlatego musimy bardzo uważać, kogo udajemy.

 Lepiej się spóźnić pół godziny na tym świecie, niż wylądować pół wieku za wcześnie na tamtym.

 Gdy dzielisz się bólem, bracie mój nie podwajasz go, lecz zmniejszasz o połowę. Żaden człowiek nie jest samotną wyspą

 Tu, teraz, zanim cokolwiek inne, przed jutrem, zanim umrzemy

 I poprosił, bym pozwolił mu odejść, gdyż urodził się po to, by o nim zapomniano.

 - Nic mi nie jest. Wróciłem do gry.
- Co jest tą grą? - Życie. więcej.

 Przychodzą nam do głowy różne pomysły. Na ogół niestety żałosne.

 Lubię myśleć, że ciągle jestem w kimś zakochana. Cóż innego mamy w życiu?

 Jakie to cudowne, gdy ktoś czeka na nas u celu podróży.