Jestem jakaś taka inna. Zawsze byłam inna, ale teraz jestem ...

 I będę czekał na Twoje „dzisiaj”.

 Czasem to co człowiek zje, stanowi jedyną wartość całego dnia.

 Bo miłość jest jak drzewo: sama
z siebie rośnie, głęboko zapuszcza
korzenie w całą istotę człowieka i
nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.

 Odwieczna tęsknota za
wędrówką. Szarpie łańcuchem
przyzwyczajeń. I znów z zimowego
snu. Budzi się we krwi dziki zew.

 Cisza może zadać ból, którego nie jest w stanie spowodować nawet największy hałas.

 Mądrość rodzi się z przetworzenia najlżejszego choćby odruchu emocji.

 Ślepym w miłości ciemność jest najmilsza.

 Ludzie patrzyli z daleka, bo z
daleka łatwiej patrzeć na taką rozpacz.

 Człowiek staje się takim, jakim widzą go inni, trzeba więc wyjątkowej odwagi, by przeciwstawić
się stereotypom i walczyć o swoją tożsamość.

 Zapytasz mnie, dlaczego nie opowiedziałam ci tego wcześniej. Ponieważ wiem, jaką siłę ma opowieść. Może zmienić bieg historii. Może ocalić życie. Ale można też w niej zatonąć na dobre.