
...w czymś tak pięknym nie może chyba być zła?
...w czymś tak pięknym nie może chyba być zła?
Gdy ogarnia mnie depresja, biorę się do roboty.
Jesteśmy opuszczeni, jak dzieci i doświadczeni, jak ludzie starzy, jesteśmy zajadli i brutalni i smutni
i powierzchowni – myślę, że jesteśmy zgubieni.
W nieszczęściu nie ma wyboru, trzeba brać, co jest.
Wydaje się nam, że czas nas odmienia, jednak wszystko zostaje po staremu
Lanie nowego wina w stare dzbany jest powszechnym obyczajem nauki.
I choć myślisz, że cały
świat leży u twoich stóp, On
może powstać i cię stratować.
Szczęście jest czymś, co
przychodzi pod wieloma postaciami, któż więc je może rozpoznać?
Serce kobiety jest niezgłębioną tajemnicą.
Wszyscy jesteśmy pielgrzymami, którzy podróżują wzdłuż ścieżki zwanej życiem. Przechodzimy przez słońce, deszcz, wiatr, śnieg, dzień i noc, zawsze maszerując w kierunku niewiadomej destynacji.
Niespodziewane wydarzenia
wymagają użycia niespodziewanych środków.