Nawet płonący trup ma swoje jasne strony.

 Ludzie liczą się bardziej niż mecze.

 Czterdzieści lat miłości do kogoś przeobraża się w pluskiewki i taśmę.

 Dobre czasy to nie te, w
których się żyło, ale które się wspomina.

 Szczęście nie zawsze dopisuje. Trzeba grać takimi kartami, jakie się ma w ręce.

 Moja jedyna ambicja jest nie być niczym. mam wrażenie, że to najrozsądniejsze.

 Nic tak człowieka nie prześladuje jak słowa, których nie wypowiedział.

 -Och, Ellen, jakie to strasznie smutne mówić o miłości, a nigdy jej nie zaznać.

 Na tym świecie cieni i świateł wszyscy, każdy z nas, musimy odnaleźć swoją własną drogę.

 W ludzkich usiłowania jest tyle wdzięku i zarazem absurdalności.

 Cóż, czasem dobrzy
ludzie podejmują złe decyzje.