Ktoś z zewnątrz musi przyjść i podać mi rękę, by ...

 Niektórzy pojawiają się znienacka. Mieszają, mącą w naszych sercach. A potem znikają bez pożegnań. Żadne czary, tylko nasza naiwność pozwala byle komu się oswoić.

 W kosmosie nikt nie usłyszy, że wrzeszczysz jak mała dziewczynka.

 Życie to szkoła, w której
każdy uczy się innej lekcji.

 Bo miłość jest jak drzewo: sama
z siebie rośnie, głęboko zapuszcza
korzenie w całą istotę człowieka i
nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.

 Nie wystarcza, że zdania są dobre, dobre powinno być też to, co się z nimi robi.

 Gwiazdo, chroń nas – od szczęścia i spokoju.

 Kiedy widzę, co życie robi z ludźmi, to śmierć wcale nie jest taka najgorsza.

 Ból to zdarzenie. Przytrafia ci się i radzisz sobie z nim na wszelkie dostępne sposoby.

 Często próbuję pozbierać
porozrzucane fragmenty piękna,
które wtedy widziałem. Przedzieram
się przez mój zbiór ludzkich historii.

 -Och, Ellen, jakie to strasznie smutne mówić o miłości, a nigdy jej nie zaznać.