Żadne słowa nie uniosą ciężaru prawdziwej radości.

 Ludzie wolą diabła, którego znają, niż tajemnicę, której nie rozumieją.

 A potem świat znów zaczął istnieć, ale istniał zupełnie inaczej.

 Tylko wielkiego człowieka stać na przeprosiny.

 Ktoś z zewnątrz musi przyjść i podać mi rękę, by wyprowadzić mnie z moich ciemności.

 Przychodzą nam do głowy różne pomysły. Na ogół niestety żałosne.

 W każdym fachu trzeba być zawodowcem i trzeba wiedzieć co jest ważne, a co nie.

 Czasem śmierć jest tylko granicą do przejścia. Granicą między końcem jednego życia a początkiem drugiego.

 Pomyślałem sobie, że mam piękne życie i że trzeba to jakoś uczcić.

 Błogosławieni, którzy nie mając nic
do powiedzenia, nie ubierają tego w słowa.

 Ludzie zawsze widzą to, co chcą zobaczyć. I niezmiernie rzadko zwracają uwagę na to, co tak naprawdę otacza ich z każdej strony.