Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać.

 Ludzie mają skłonność do idealizowania przeszłości.

 Nienawiść, pretensje i złość to pasożyty, które żywią się sercem do czasu, aż nie pozostanie nic, czym mogłaby się pożywić miłość.

 Miłość i nienawiść
są obliczami tego samego.

 My wszyscy brodzimy w mroku śmierci i co chwila jakaś głowa zanurza się w ów mrok.

 Bo jak się ludzie kochają, z wzajemnością, to nie mają głowy do podłości i są dobrzy.

 Kultura rodzi ludzi, którzy umieją i chcą pisać, lecz nie mają nic do powiedzenia.

 Serce bije jak oszalały ptak lecący w przepaść. To boli, a ty nie możesz być przy mnie bym odnalazła spokój rytmie twego serca.

 Śniłam o tobie - wyszeptała zdumionym głosem - Śniłam, że błądzisz gdzieś w mroku, podobnie jak ja. Odnaleźliśmy się.

 Sińce trudniej jest ukryć niż ubóstwo.

 Jakże często człowiek znajduje urodę tam, gdzie najmniej by się jej spodziewał.