
Ludzie sami są jak tunele: jak kręte, ciemne przestrzenie i ...
Ludzie sami są jak tunele: jak kręte, ciemne przestrzenie i głębokie jaskinie. Nie da się poznać wszystkich zakamarków ich duszy.
Nie można ich sobie nawet wyobrazić.
Czasami w ułamku sekundy człowiek uświadamia sobie, że całe jego życie zależało od jednej decyzji. Gdyby nie zgubiony list albo rozmowa telefoniczna, do której nie doszło, sprawy potoczyłyby się zupełnie inaczej.
Wybaczyć nie oznacza zaakceptować.
Przysięga, której dotrzymujesz, kiedy
ci to pasuje, to żadna przysięga.
Każdy z nas ma wybór. Nikt nie ma prawa nam go odbierać. Nawet z miłości.
To złodzieje i przestępcy. Zawsze szukają najłatwiejszego sposobu, a nie najrozsądniejszego.
Rozbić jest łatwo, uświadamiam sobie. Prawdziwą sztuką jest scalić.
Kocham – powtarzam, smakując to słowo.
Łatwe do wypowiedzenia, jeśli już raz się to zrobi. Krótkie. Pełne znaczeń. Jak delikatne westchnienie.
Każdy korytarz dokądś prowadzi. Skoro jest wejście, musi być i wyjście.
Nawet w złamanym sercu może mieszkać miłość.
U mnie arogant natychmiast pozna sam, jak arogancja smakuje.