Czas ucieka, wieczność czeka.

 Jestem czarną wdową w żałobie po swoich niespełnieniach.

 Ktoś kiedyś napisał, że ani czas, ani
mądrość nie zmieniają człowieka - bo odmienić
istotę ludzką zdolna jest wyłącznie miłość.

 Nawet w stuprocentowym ideale można znaleźć rysę.

 Nie ma w człowieku nic tak. Z wyjątkiem tego, co zasadził w nim sam jeden. Praktyka moja jest zwierciadłem, w którym ludzkość śledzi siebie: przełomową siłą w naszej istocie nie jest ani zło, ani dobro, lecz człowiek sam.

 Umysł, jak się przekonałem, rzeczywiście jest ciemną jaskinią pełnych węży.

 W nieszczęściu nie ma wyboru, trzeba brać, co jest.

 Jak wiele czasu traci się w życiu na niepicie wódki.

 Psy szybko wybaczają przewinienia, a w obcych ludziach widzą życzliwość.

 Grzeczność jest dowodem inteligencji serca.

 Człowiek powinien być wierny temu, co naprawdę jest warte miłości, nie marnując swych uczuć na rzeczy nic nie znaczące, nieistotne i błahe.