I cóż to za świat, który naprzód obdziera z ideałów, ...

 Im szczęśliwsi mogą być ludzie,
tym bardziej nieszczęśliwi się stają.

 Czasami masz ochotę ich ranić.
Tych, którzy kochają cię za mocno.

 Ani słowa. Jeśli panu się
wydaje, że jest pan jedynym, któremu
doskwiera ból istnienia, to się pan myli.

 I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak żyje się z przewlekłą chorobą.

 Czy ptak, któremu w młodości krępowano by skrzydła, uwolniony, umiałby latać?

 Śmieszna to rzecz, życie- owe tajemnicze kombinacje bezlitosnej logiki dla błahego celu. Co najwyżej można się spodziewać
od życia odrobiny wiedzy o sobie samym- która przychodzi za późno i jest źródłem niewyczerpanych żalów.

 Idźmy i szydźmy z świata jasnym
czołem: fałsz serca i fałsz lic muszą iść społem.

 Strach ma swój zapach. Drapieżnik go wyczuje.

 Polska współczesna jest naszym wspólnym rozczarowaniem.

 Nie ma winy, bo kara jest nagrodą.