Wynikiem pośpiechu jest nieobecność.

 A ja mam dłonie smutne jak opuszczone gniazda.

 Ty wiesz, jak skończy się twoja historia?

 Staram się, jak mogę, rozmyślam
o wszystkich najbliższych po kolei, uwalniam ich z pamięci niczym ptaki z klatek i zamykam za nimi drzwi, żeby przypadkiem nie powrócili.

 Ale wszystko, co można
zbudować, można również zniszczyć.

 -Brak informacji to dobra informacja, prawda?

 Jeśli się kogoś kocha, to się go kocha, a gdy nie ma już nic, co można by mu zaoferować, wciąż daje się miłość.

 Wiem, wiem, to trudne, jednako trzeba wziąć się w garść, żeby żyć, choć nie ma po co.

 Ciężka praca i wypełniony kalendarz to skuteczna ochrona przed światem.

 W pewnym sensie zawsze masz 17 lat
i czekasz aż zacznie się prawdziwe życie.

 -Więc kimże w końcu jesteś?
-Jam częścią tej siły, która wiecznie
Zła pragnąc, wiecznie czyni Dobro.