Nie jest ładne to, co ładne, lecz ładne, co się ...

 Spada deszcz, wstaje rosa. Pomiędzy jest mgła. Pomiędzy jest wszystko, co jest.

 Czas nie stępia ostrza bólu, nie leczy owych ran.

 To nie zależy od doktorów. Nie zależny
od nieobecnych aniołów. Nie zależy nawet
od Boga, który jeśli istnieje, nie przebywa akurat w okolicy. To zależny ode mnie.

 Ludzie zazwyczaj twierdzą, że woleliby umrzeć zimą, żyjąc pośród śniegu, niż na słońcu na pustyni, ale nie mówią tak po przeżyciu obu.

 Była w tym okrutna ironia, że aby ocalić ludzi, trzeba zniszczyć kościół.

 Cudem nie jest to, co robią inni. Cudem jest to, co robi każdy z nas.

 To jest paskudne, że człowiek jest dla drugiego człowieka tajemnicą, że nawet najbliższa osoba, nawet najmocniej związane stworzenia muszą zgadywać się wzajemnie, muszą próbować, błądzić, udawać, ściśle mówiąc nie mogą znać się do końca...

 Użalanie się nad sobą było luksusem, na który nie miała czasu.

 Nocą myśli mają nieprzyjemny zwyczaj zrywania się ze smyczy.

 Potrzeba smutku stała się nałogiem w miarę niszczycielskiego działania lat.