Nieposkromiona ludzkość jest niczym plaga, nowotwór...

 Umrzeć to każdemu dobrze robi...

 ...serce rzadko jest rozważne.
Nie można poddać go kontroli rozumu.

 Istnieją historie, które, jeśli otworzymy przed nimi nasze serca, ranią zbyt mocno.

 Wyszło na wasze: to, kim się było, u ludzi większe ma znaczenie niż to, kim się jest.

 Czasem trzeba udawać do samego końca,
bez względu na to, co się naprawdę czuje.

 Tak, miłość zapewne może odmienić człowieka, ale rozpaczy udaje się to znacznie szybciej.

 Nie ma tylko jednej prawdy
i nie ma tylko jednej uczciwości.

 Zawsze potrzeba dwojga ludzi.
Do tego, żeby układało się w związku.
Do tego, żeby go rozbić, i do tego, żeby później naprawić to, co się zepsuło.

 Szczęście jest czymś, co
przychodzi pod wieloma postaciami, któż więc je może rozpoznać?

 Czy ktokolwiek docenia życie, kiedy ono trwa?