Nie jestem ładna. Nie jestem piękna. Jestem promienna niczym słońce.

 Dzieci widzą magię, ponieważ jej szukają.

 Gdy jest się dojrzałym, szybciej wiadomo, co jest właściwe.

 I czemu to takie nic jest właśnie czymś dla mnie?

 Zatrzymuję się, chociaż wiem, że nie
powinnam. To przez to, że kiedy wymawia
moje imię, ono brzmi w jego ustach jak muzyka.

 Miłość nie jest prawdziwa,
jeśli żąda się czegoś w zamian.

 Kiedy ma się wroga
dobrze znać jego zwyczaje.

 Gdy szliśmy w stronę samochodu, wziąłem ją za rękę. Jej dotyk sprawił, że poczułem się w zgodzie z całym światem.

 Miłość, żeby to tak podsumować, ma prędkość światła; rozstanie – prędkość dźwięku.

 Dlaczego tak bardzo boimy się w otwarty sposób mówić o uczuciach? Nie zdradzamy, co nas boli. Nawet przed tymi, których kochamy. A przecież chyba zależy nam na sobie? Zapominamy, że słowa nie służą tylko temu, by ranić. Są po to, by nas jeszcze bardziej do siebie zbliżać. By pomóc rozwiązać konflikty i nieporozumienia. Często zasypiamy przytuleni do niedopowiedzeń. Nie dbamy o to, by rozplątać negatywne emocje. Brak czasu, brak ochoty, brak zrozumienia. Czy to ma sens? Żadnego. 

 Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.