Podróż donikąd też zaczyna się od pierwszego kroku.

 Zmarszczone brwi i lekko wygięte w dół
usta zdawały się mówić: "Leonie Valdez,
ty łajzo". Rany, jak on kochał tę kobietę!

 Wszyscy tęsknimy do rodzinnego domu, a jednocześnie pragniemy się od niego uwolnić.

 Jesteśmy tu wszyscy jakby spłowiali. Szare włosy, szare serca, szare sny.

 Ludzie ciągle chodzą w maskach, uczą się poznawać innych po oczach i po czole.

 Pamiętajcie, że każda rzecz, zarówno dobra, jak i zła, ma swoje konsekwencje.

 Rzeczywistość jest tym, co sam stwarzasz.

 Bez Boga świat jest niezrozumiały. Z Bogiem - jeszcze bardziej.

 Ja jednak zawsze wyobrażałam sobie, że w innym życiu ktoś stanął przy moim grobie.

 Nieoczekiwane propozycje podróży są lekcjami tańca udzielanymi nam przez Boga.

 Żegnaj , i nie powiem „bądź zdrów”, bo życzę wam wszystkim wszystkiego najgorszego.