Wszystko w tym życiu można przebaczyć. Poza prawdą.

 Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.

 Droga jest otwarta.

 Koniec świata jest blisko, bo jak możemy istnieć bez drugiego człowieka.

 Świadomość strachu może stanowić obronę, o ile cię nie poraża.

 Zawsze mówiłaś, że najdłuższa podróż zaczyna się od jednego kroku.

 Złe doświadczenia trudno zapomnieć i to, co się z nimi wiąże zawsze pozostaje w pamięci.

 Wszystko nędza, zgryzota, człowiek sobie myśli, że przejdzie, a to zawsze wraca, i zawsze się powtarza, i znowu wraca. Jakby świata nie starczało na ludzi, jakby życia nie starczało na człowieka, nie mówiąc o szczęściu.

 Czasem dorośli są jak dzieci. A dzieci za szybko dorastają.

 Uczucia są jak woda,zawsze dopasowują się do otoczenia.

 Dzieci to nie książeczki do kolorowania. Nie da się wypełnić ich naszymi ulubionymi kolorami.