Gdybym miał ochotę na intelektualne gierki, kupiłbym sobie kostkę Rubika.

 Widocznie dodatkowa dawka humoru
to far, który dostaje się od Boga razem z kalectwem, chorobą, albo inną ułomnością, dar, który pomaga nieść ten ciężar.

 Wszystko nędza, zgryzota, człowiek sobie myśli, że przejdzie, a to zawsze wraca, i zawsze się powtarza, i znowu wraca. Jakby świata nie starczało na ludzi, jakby życia nie starczało na człowieka, nie mówiąc o szczęściu.

 Ciało nadal było słabe i sponiewierane , ale mrok w duszy trochę mniej gęsty.

 O Czasie, w tobie cała ma nadzieja: Ty musisz węzeł ten rozplątać, nie ja.

 Odbierając człowiekowi strach, niską inteligencję lub nieszczerość, odbieramy ich współczucie. Odbierając agresję, odbieramy motywację lub zdolność
do asertywności. Odbierając egoizm, odbieramy instynkt samozachowawczy.

 A ja byłam gotowa mu
wybaczyć. Gotowa zrobić wszystko,
byle przeczołgać się z powrotem
przez czas i przestrzeń i cały równoległy wymiar egzystencji,
żeby tylko znów być z nim.

 Nasze oddechy nieustannie się całowały.

 Ten człowiek był zupełnie inny. Wyglądał jak posłaniec samego Szatana.

 Nie proszę Cię o nic. Nie wiem,
jak to powiedzieć. Czuję się, jakbyś mnie zbudziła ze snu i okazało
się, że jesteś snem, który śniłem.

 I czemu to takie nic jest właśnie czymś dla mnie?