
Są dwa uczucia, których natura ludzka nie znosi: wdzięczność i ...
Są dwa uczucia, których natura ludzka nie znosi: wdzięczność i wspólne poczucie winy.
Niektórzy z nas nie boją się nazwać szpadla cholerną łopatą.
Człowiek nie powinien dowierzać własnej wartości. Ona jest zawsze względna.
Powietrze tu dookoła ma w sobie coś pradawnego.
Każdy człowiek, w głębi duszy, jest równocześnie twardym, zawładniętym przez życie realistą i samotnym, tęskniącym za nieskończonością marzycielem.
Nie trzeba należeć do Gryffindoru, żeby stawić czoła przeciwnościom losu, wystarczy mieć odwagę, by być prawdziwym sobą. A to jest najprawdziwsza odwaga, jaką znam.
Byłam i jestem. Mam na imię Czas. Jestem piękny, ale jednocześnie potrafię zaangażować się w walkę. Potrafię pocieszać, ale też sprawiać smutek. Dajcie mi chwilę, a ukażę wam świat.
Zawsze potrzeba dwojga ludzi.
Do tego, żeby układało się w związku.
Do tego, żeby go rozbić, i do tego, żeby później naprawić to, co się zepsuło.
Bo siła tworzenia tkwi w kobietach.
Miłosne związki to jak książki. Są początki historii, które znamy na pamięć, ale czym bliżej do środka, tym mniej przewidywalne stają się rezultaty. A końcówka? Końcówka zawsze jest niewiadomą.
Ludzie dzielą się na odważnych i na tych, którzy się przystosowują.